Сахабалардан Әнас (Оған Алла разы болсын) әңгімелеуде:
Пайғамбарымыз Мұхаммедпен (Оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) бірге отырғанбыз. Әлден уақытта тісі көрінетіндей ғана сәл жымиды. Себебін сұрағанымызда былай түсіндірді:
– О дүниеге барғанда үмметімнен екі кісі Алла Тағаланың құзырына әкелінеді. Біреуі екіншісін көрсетіп:
– Уа, Раббым, менің мына пәленшеде кезінде ақым кеткен, сол ақымды алып бер, – деп өтінеді.
Алла Тағала:
– Ей, пәленше, ақысын өзіне қайтар, – дейді.
Жеген ақысы үшін өз сауаптарынан бөліп берген екіншісі:
– Я, Алла Тағала! Менің сауаптарымнан ештеңе қалмады ғой? – дегенде, Алла Тағала бірінші адамға:
– Қарашы, мынаның сауабынан дым қалмады, бұған не дейсің? – деп сұрайды.
Сонда бірінші адам:
– Олай болса менің күнәларымнан өзіне алсын, – дейді.
Дәл осы тұсқа келгенде Пайғамбарымыздың көзі жасаурады. Сөйтті де: «Ол күн – аса бір зор күн болмақ. Адам өз күнәсінің алынғанын қалайды» деді де сөзін ары қарай жалғастырды:
Сол кезде Алла Тағала ақысы кеткен адамға:
– Басыңды көтер де Жұмаққа қара! – деп дауыстайды. Сонда бірінші кісі: – Я, Алла Тағала! Алтынмен апталған, күміспен күптелген, жібекпен тоқылған небір сән-салтанаттарды көріп тұрмын. Бұған қай пайғамбарлар мен әулие-шейіттер ие? – деп сұрайды.
Алла Тағала:
– Бұлар маған өтемін төлегендер үшін, – деп жауап береді.
– Бұлардың өтеуін қайтіп төлейді? – деп сұрайды адам.
– Қаласаң бұған сен де ие бола аласың, – деп жауап береді Алла Тағала.
– Қалайша? – деп таңырқағанда, Алла Тағала:
– Сен егер ақың кеткен қасыңдағы мына жолдасыңды кешірер болсаң, – деп жауап береді.
– Олай болса мен оны кешірдім, – деп жауап береді әуелгісі.
– Ендеше жолдасыңды ал да, екеуің де Жұмаққа барыңдар! – деп бұйырады Алла Тағала.
Сөйтті де Пайғамбарымыз (Оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) : «Алладан қорқыңдар! Алладан қорқыңдар да араларыңды түзеңдер! Қараңдаршы, Алла Тағаланың өзі мүміндердің арасын жарастырып тұрған жоқ па?!», – деді.