Бір әскер өзінің ең жақын досының ауыр жараланып жерге кұлағанын көреді. Қызу шайқас кезі. Капитанына жүгіріп келіп, әскер:
- Жолдас капитан, досыма барып, оны алып келуге рұқсат беріңіз, - деп өтінеді. Капитан «жынданған шығарсың!» дегендей әскерге қарап:
- Досың ауыр жаралы, өліп те қалған болар. Өз өміріңді қауіп-қатерге тігіп қайтесің - дейді.
Әскер баруым керек деп тұрып алады, капитан:
- Жарайды, барсаң бар - деп рұқсат береді.
Әскер бораған оқтың астымен жүгіріп барып, досын арқасына арқалап, бекініске әрең дегенде жетеді. Капитан жаралы әскердің жүрек соққысын тыңдады да:
Саған өміріңді қауіпке тігіп не қылмақсың деп айттым ғой? Досың бәрібір өліп қалды.
Жоқ, жолдас капитан, барғаным дұрыс болды - демін ала алмай жатыр екен.
-Қалайша дұрыс болады? Оның өлгенін көріп тұрсың ғой шырағым-ау.
- Бәрібір дұрыс болды. Өйткені, досымның қасына барғанымда ол әлі тірі екен. Оның соңғы сөздерін есту мен үшін өте маңызды болды - деді де жылап жіберді.
Сосын досының соңғы сөздерін қайталады:
- Келетініңді біліп едім! Келетініңді біліп едім досым! Рахмет.
Ғибрат: Адал достық. Достықтарыңызға адал, шынайы ДОС болыңыздар. Достыққа берік болыңыздар.